hallo allemaal!
mijn verhaal:
ik zit al een tijd achter een jongen aan, na deze zomervakantie precies een jaar. begin van dit jaar was ik 1.73, en hij was 1.78. dus was hij langer, ik heb nooit echt met 'm gepraat maar daar gaat het niet om, ik heb hem nu eindelijk op msn, een jaar later. nog steeds niet in het echt met hem gepraat maar hij heeft me in ieder geval wel herkent op school. maar dat is het hele punt niet, in dit jaar ben ik behoorlijk de lucht in gegroeid, helaas, en ik ben nu een reus. namelijk 1.81
ik zit hier zelf al heel erg mee, maar het wil er ook niet echt bepaald beter op worden dat de jongen die ik heel leuk vind dus zeker 3 centimeter kleiner is. hij zou zeg maar een halve kop kleiner zijn.
nou heeft hij dat zelf geloof ik niet door, en hij vraagt dan ook dagelijks of ik bij hem langskom enzo. elke keer weer verander ik het onderwerp zonder erop in te gaan, ookal zou ik dit wel erg graag willen.
dit komt dus door mijn lengte. ik schaam me ervoor, en ben bang dat als hij ziet dat ik langer ben, het niet meer hoeft van hem. ik zou zelf ook zoiets hebben, als ik een jongen was en een meisje was langer dan mij, zou ik het ook best.. raar vinden om daarmee iets te beginnen.
volgens de vierde landelijke groeistudie word hij 1.86, terwijl ik bij 1.82/1.83 uitgegroeid zou zijn. (dit zeggen ze ook bij de dokter) nu zit ik wel elke keer te wachten totdat meneer groeit (hij is 16) maar dat schiet natuurlijk niet op. gezien jongens tot hun 18e door zullen groeien. ik wil écht wat met hem afspreken, maar ik schaam me zo voor mijn lengte, en ben bang voor zijn reactie, dat ik op zulk soort vragen van hem niet reageer. maar als ik niet reageer zal hij het uiteindelijk opgeven, en dat wil ik ook niet. wat moet ik nu? moet ik er gewoon op in gaan, en zodra ik de deur binnen kom, "JEZUS, WAT BEN JIJ LANG" aanhoren, dat ik vaak te horen krijg als ik bij mensen naar binnen kom die mij al een tijdje niet hebben gezien, ik verwacht natuurlijk niet dat dit zijn reactie is, want dan zou het wel een hele erge !@#$ zijn, maar hij zal zoiets dergelijks wel denken. wat moet ik nu? mijn lengte vergeten en er gewoon op in gaan, zien wat er gebeurt? of wachten totda t hij gegroeit is (over 2 jaar ongeveer dus) en dan maar hopen dat hij het tot die tijd volhoudt? als ik hem elke keer afwijs zeg maar. ik vind dit een heel groot dilemma, en van mijn ouders en zus hoef ik geen steun te verwachten, en vriendinnen snappen het hele probleem niet zo goed. daarom probeerde ik dit maar eens. weet iemand wat ik hiermee aan moet? en zeg alstjeblieft niet dat ik hem maar beter uit mijn hoofd kan zetten want zo 1,2,3 gaat dat niet, en dat wil ik ook helemaal niet. dus heeft iemand nog een oplossing?
Auteur