[Fairy]

Ik ben op, kapot en heel erg moe.
Ik zou dit forum graag als een uitlaapklep gebruiken.

Gister was en hel , zo als de meeste van mijn dagen.
Ik wil niet meer, ik geef het op, ik ben het vechten zo moe.
Ik kreeg gisteren om zo rond half 7 weer eens last van vervelende gedachten, ik had een beetje ruzie gehad met mijn vader, zoals ik dat elke dag wel weer heb.
En ik zat alleen thuis, en ineens dacht ik. Dit kan het niet zijn!?
Ik moest weg, ik voelde het overal in mijn hele lichaam, ik heb zoveel problemen en ik zga gewoon geen oplossing meer.
Ik had mijn vader, 2 vriendinnen, en mijn vriendje een smsje gestuurd, dat ik ging en dat ik neit meer terug kwam.
Toen heb ik de fiets gepakt en ben ik gegaan.
25 kilometer gefietst naar de dichtsbijzijnde stad.
Daar kocht ik een treinkaartje, voor de eerste beste trein.
Ik werd egbeld door de moeder van een van de vriendinnen die ik had gsmst, ze was erg ongerust, ik probeerde haar gerust te stellen, dat lukte wel.
Ik kwam om half 12 aan op mijn eindbestemming, hier dwaalde ik rond door de stad.
Ik kon nergens een jeugdhotel vinden of iets in die richting, dus ging ik het vragen op het politierbureau daar.
helaas deze hele aardige man, besloot naar een egsprek van 1 uur toch mijn ouders te bellen, om half 3 werd ik opgehaald, en om 4 was ik weer thuis.
De hele klote toch voor niks, ze gaan hulp zoeken, maar ik merk er niks van.
Ik ben zo moe, toen ik in de auto naar huis zat, had ik zo'n sterke neiging de auto deur open te doen, op de snel weg en me gewoon te laten valen, maar ik durfde niet.
Er is niks mis met mijn leven, ik heb het zelfs heel goed, een lief vriendje, liefhebbende ouders, op school gata het wel oke, goede vriendinnen.
En toch, toch is het allemala fout, alsof een ander persoon dan mij die dingen beleeft, ik hou niet echt van mijn vriend, mijn vriendinnen kennen me niet echt, mijn ouders hebben niet door als er wat aan de hand is.
Ik voel me zo alleen, ik heb de meeste dingen wel door, maar nergens nergens is er iemand die MIJ begrijpt.
Ik wete het niet meer, echt niet meer.
Ik wil er eigelijk gewoon een eind aan maken.
Ik word met pijn wakker, en ga met pijn slapen.
Ik wil niet wakker worden, ik lig uren wakker voordta ik in slaap val.
Er is zo'n leegte in mij.
Wat moet ik nou doen? ik wil weer weg, ik wil alles achter me laten en opnieuw beginnen.

kusje fairy

[riwi]

ehm....

neem een paar dagen vrij van school ga iets leuks doen praat er met iemand over wie je vertrouwd en neem die hulp aan ..
weg lopen of zelf moord helpen niet

oow ja en voeg mijn msn maar toe of stuur een pbtje als je er verder over wilt praten met moi

[roosje]

hoi meisjj ,
hier ken ik mezelf wel wat in
je moet eens goed met iemand praten.
als je wilt.
geef ik je mn msn .
je moet het zelf wille.
laat maar iets wete

grtjs roos

[Fairy]

Dankewel, maar ik vraag me af of je het snapt..

Het lijkt wel alsof niemand het wil begrijpen..in mijn omgeving dan.

[roosje]

ja ,
het lijkt.
maar je wilt het ni goe zien allemaal.
je voelt je onbegrepe.
dat ni je ooit begrijpt.
je zou eig eens met iemand moete prate.
gwn alles vertelle enzo .

[lajosthemaster]

Ja, ik snap jou heel goed Probeer eens wat meer over de positieve dingen de denken. Je mag er ook gerust met mij over praten

Lajos.

[Fairy]

mijn vader heeft gisteravond de ramen opengezet terwijl mijn parkietenkooi nog openstond, mijn lieve kleine zachte vogeltje is weg :'(
Ik zit gewoon te huilen.
ja hoor, dit kan er ook nog wel bij

[roosje]

ocharme
check je PB

[Fairy]

ik ben nu echt helemaal de weg kwijt.
Ik heb geen eetlust meer, ik heb vandaag nog niks gedronken, en ik merk het niet eens.
Ik heb geen honger ik heb geen dorst.
Ik praat niet meer, dit is de enige plek waar ik typ over hoe ik me voel.
Ik heb vandaag 3 keer achter me kaar een dvd-pulp fiction gekeken, en toen ben ik op bed gaan liggen, uiteindelijk in slaap gevallen.
Ik doe mijn ouders zo'n verdriet, ik wil dat echt niet.
Maar ik wil gewoon niet meer praten, ik wil niet weer moeten proberen uit te leggen wat er aan de hand is, ik vind het al zo erg dat ze niet gewoon begrijpen wat der is..

[riwi]

rustig relax and take a bread

je molet er wel over praten anders komt het zker niet goed

en er is heus wel iemand die je begrijpt hoowr......

stuur maar een pbtje ofzo weet je ik begrijp je wel

[roosje]

kijk na je PB

[Fairy]

(ik gebruik dit een beetje als een dagboekje, is dat goed?)

Vandaag werd ik wakker, terwijl ik helemaal niet wakker wou worden.
Mama begon tegen mij te vertellen in wat voor problemen ik allemaal zat, je raadt het al, dat sloeg in als een bom.
Ik verstarde, en zei niks meer.
Ik heb 4 uur lang op de bank gezeten, enkel gezeten. de enige handeling die ik nog uitvoerde was ademen.
Ik hoopte gewoon dat ik zo langzaam dood zou gaan.
Toen na 4 uur ben ik op bed gaan liggen, en heb ik geslapen.
Papa en mama hadden eindlijk door dat er echt iets mis was.
Toen heeft mama voor het eerst in haar leven al haar afspraken afgezegd, en is met mij (tegen mijn zin) naar de huisarts gegaan.
Morgen ga ik naar een psychiatrische inrichting, om te kijken hoe groot mijn probleem is. alleen voor onderzoek, ik word hier niet opgenomen.
Hierdoor voelde ik me echt beter, natuurlijk niet gelukkig, zelf niet goed maar beter dan eerst.
Papa had me voor de tv gezet, en ik was verplicht de wedstrijd nederland-italie te kijken, iniedergeval zo voelde het.
Ik ben best wel een groot voetbal fan, en ik vekeerde dus even in een roes, gezien de uitslag.
( 3-0 voor nederland, voor de gene die helemaal niks van sport volgen)
Ik kwam echt een beetje los, en heb zelfs wat gepraat.
Ik at een pizza ter ere van de itialiaanse cultuur  en ik heb zelfs even gelachen toen ik het commentaar van jack van gelder hoorde.
Toen we gingen slapen (nu dus) voelde ik het weer heel erg opkomen.
Nu dus.
Ik wil eigelijk in slaap vallen en niet meer wakker worden.
Maar morgen komt er hulp, dus mischien verandert er iets.
Ik heb weer een klein beetje hoop.

Kortom, een betere dag gezien mijn dagen hiervoor.

Xju fairy

[Jenny,,]

Je hebt het behoorlijk moeilijk. Je word misschien opgenomen in een pshygiatische inrichting. Maar zoals ik zie, gaat het al wel beter met je! Je ouders zien dat het niet goed met je gaan, en hebben meteen hulp ingeroepen. Je hebt hulp gekregen. Denk maar zo na deze tijd zul je denken; het gaat echt veel beter met me! Houd vol en  denk aan veel leuke dingen, ga veel leuke dingen doen!

Groetjes jenny

[unique]

hii
wat jij heb heb ik ook gehad hoor en die wegloop acties enzo ik heb zelf op vermist sites gestaan
maar weetje ..
als je echt opnieuw wilt beginnen en alles achter je wilt laten moet je wel de vogende dingen doen en 't dr voor over hebben want je heb het allemaal zelf in de hand
dat weet je toch , je bent je eigen baas ?!
om te beginnen zal je moeten ophouden met ;

een slachtoffer rol aan te nemen dat zeg ik niet om je te fucken maar 't is wel zo want vergeet niet hé schat met jou nog miljarden anderen.

positief blijven denken en vooral gloven ik weet dat het moeilijk is en dat je war door de bomen het bos niet meer ziet maar probeer 't

ik kan wel miljarden dingen verzinnen en wil je ook echt helpen !
vind het trouwens wel goed van je dat je je hier heb aangemeld en dat je veilig thuis bent gekomen.

als je msn kan 't ook via msn is makelijker
ik ga nu speciaal een email adres maken om mensen zo als jou te kunnen helpen ik heb zelf ook veel shit mee gemaakt maar mij is het ook gelukt om me leven weer 180 graden te draaien dus jou gaat t ook zeker lukken !!!!!!!!!!!!!!!!!!

xxx prcc

[Fairy]

Goh, dankjewel.
Je hebt ook gelijk met die slachtoffer rol, maar het is zo verdomd moelijk!
Ik zit helemaal in de stress.
Ik heb het dus eerdergister weer gehad.
Maar nu was de moeder van een hele goede vriendin mij komen halen, zo'n lieve schat.
uiteindleijk ben ik tone naar huis gebracht maar ik gaf dit zelf aan.
Ik was naar een psycholooge geweest, want in die inrichting was nog een lange wachtijd waar de huisarts niks over had gezegd.
Maar die psychologe was heel aardig, maar mischien toch niet helemaal goed.
We hebben wel heel goed gepraat, maar we kwamen al snel tot het punt dat dit echt een psychieshe stoornis is.
Er is iets mis in mijn hersenen, ik heb niet echt probelemen thuis,op school, of met relaties (tuurlijk iedreen heeft wel wat, maar niet iets speciaal erg ofzow)
En toch krijg ik soms heel rg de neiging om gewoon te gaan, een nieuw leven te beginnen ergens anders.
En dat doen mijn lieve hersenen dus...
Het is heel vreemd omdat je heel erg gaat twijfelen aan jezelf.
Wat is nou echt, wat is nou nep?
Wie ben ik dan, de persoon die weg wilt, of de persoon die het eigelijk wel goed vind.
Ook ga je je schuldig voelen over iets waar je eigelijk niks aan kan doen.
Maar ik voel me wel veel beter, ik heb 2 hele goede vriendinnen met wie ik hierover kan praten.
Toch vind ik dit forum erg fijn om te gebruiken als uitlaapklep...

X fairy
(bedankt voor al die lieve berichtjes!)