[liseee-]

Hee!

Ik heb zo'n twee jaar een vriend gehad. Dat is sinds oktober over.
Dit kwam voor mij best onverwachts. Ik wist wel dat het niet goed ging, maar dat het bij hem zó ver zat. Ik had geen idee.
Via telefoon is het uitgegaan toen we aan het bellen waren.

Daarna heb ik hem nooit meer gesproken of gezien.

Ok dat is niet helemaal waar. Ik heb hem vaak proberen te whats appen, maar daar reageerde hij niet op.
Zelfs niet toen hij jarig was en ik hem proficiat wenste!
Ik heb echt ontzettend gezeurd, dat ik hem echt nodig had om verder te kunnen..
Uit eindelijk reageerde hij; met wat hij moest doen.
Toen heb ik heel even gezegd wat me dwars zat, maar ik ben er niet veel verder door gekomen.

Een tijd later, rond december ben ik hem tegengekomen. Pf, dat was eng! Echt.
Mijn hart begon te kloppen als een gek en ik kon niet meer normaal adem halen, ik ben dus ook doorgelopen en heb niks gezegd.
Achteraf had ik graag iets willen zeggen, maar helaas.

Ik kan er nog steeds niet goed mee omgaan, terwijl het nu al 5 maanden voorbij is.
Ik denk nog elke dag aan hem, ik wil hem zo graag weer spreken.
En echt ik heb zo veel gejankt. Haha, maar goed, mijn moeder heb ik er zelfs echt heel veel pijn mee gedaan.
Ze zag heel goed aan me dat het niet meer met me ging en ze wilde me helpen, maar dat kon ze niet.

Ik heb het idee dat alleen hij degene is die me kan helpen.
Maar hij wil me niet meer zien of spreken.

Alles wat ik met hem mee gemaakt , de gevoelens en alles.. het zit zo diep.
En ik weet gewoon niet hoe ik er over heen kom.

Psycholoog en alles heb ik al geprobeerd maar dat helpt niet.
Hij zit in mijn hoofd en komt er gewoon niet uit?

Bedankt alvast

X

[liseee-]

Ben er wat vergeten bij te zetten..

Dat het nog al ver gaat, ik weet namelijk nog zijn wachtwoorden en al.
Dus ik zit dagelijks even alles nog te checken..

pf, ja ik schaam me kapot en ik wil er mee stoppen maar het is gewoon een automatisme en ja.. het lukt gewoon niet om niet te kijken?

[Iris]

Tja dit is een lastig verhaal. Ik heb ook 2 jaar een zeer serieuze relatie gehad. We hebben zelfs samengewoond. Alleen ben ik de gene die het uitgemaakt heeft en hij had het er toen ook vreselijk moeilijk mee. Hij wilde me steeds zien en spreken terwijl ik er gewoon klaar mee was. Ik snap dat het voor hem moeilijk was, maar het wordt alleen maar moeilijker als je contact houdt. Hij belde me vaak, stuurde mailtjes en smsjes en zei steeds dat hij het niet kon afsluiten en dat ik hem daarbij moest helpen. Beetje hetzelfde als jij nu tegen je ex zegt. Het punt is alleen, ik kon hem daar niet mee helpen! Het zat gewoon niet goed en dat wist hij ook wel en als je steeds meningsverschillen hebt en je komt er gewoon niet uit, dan gaat het over. Ik snap dat het heel moeilijk voor je is en dat was het voor hem ook, maar juist doordat ik na het zoveelste gesprek heb gezegd: ik ga nu verder met mijn leven en dat moet jij ook doen. Is het hem uiteindelijk wel gelukt. Ik heb echt gedacht dat hij eraan onderdoor zou gaan. Hij was heel erg afgevallen, ging niet meer naar de kapper, zorgde niet voor zichzelf. Maar hoe meer contact ik met heb zou houden, hoe meer hij blijft hopen dat we eruit kunnen komen. Zelfs als we niet samen zouden eindigen dat we in ieder geval als close vrienden uit elkaar kunnen gaan. Had mij ook heel leuk geleken, maar hij had het er gewoon te moeilijk mee! En dan kan dat gewoon niet, hoe graag je ook wil.

Focus je op je eigen leven en op je toekomst. Stort je op een hobby, doe veel met je vrienden en probeer het een plekje te geven. Denk er eens over na waarom het uit is gegaan. Zoek de fouten bij jezelf en bij hem en leg je erbij neer dat jullie er niet uit zullen komen. De enige manier is je erbij neerleggen. Succes en sterkte!