Goed, dit zal wel een heel lang verhaal worden maar ik moet het echt even kwijt.
Ik had een tijdje geleden een relatie met iemand via internet. Ik had hem nog nooit in het echt ontmoet, maar dat lag vooral aan mijn ouders, die zagen het niet zo zitten. Ook niet omdat hij nogal ver weg woont.
In ieder geval meende ik het wel serieus, en hij volgens mij ook.
Maar toen hij terugkwam van vakantie gebeurde er iets wat voor mij behoorlijk onverwachts kwam. Hij kwam net terug, en ik zou de dag daarna weggaan. Ik was blij dat we nog één avondje hadden om te praten enzo, maar hij negeerde me op MSN.
Midden in de nacht kreeg ik een smsje, dat hij dacht dat het beter was als het zou stoppen tussen ons. Ik wilde weten waarom, maar hij wilde niet veel vertellen.
Het komt er simpelweg op neer dat hij is vreemdgegaan. Maar hoe of waarom weet ik niet (en dat wil ik wel graag weten eigenlijk. Ligt het aan mij of niet?)
In ieder geval, dat is niet mijn echte probleem.
Ik ging dus de dag daarna weg. Maar ik voelde me echt verschrikkelijk. Nou ken ik nog een andere jongen, via internet. Ik heb de hele reis lang met hem gesmst. Hij heeft me echt ontzettend geholpen, hij was de enige met wie ik kon praten omdat er verder niemand was die er iets van af wist.
En ook nu, nu ik weer terug ben, praat ik heel veel met hem. Hij begrijpt me, heb ik het idee. Ik kan zoveel tegen hem zeggen.
Maargoed, ik heb het idee dat hij verliefd op me is (daar heb ik vrij sterke aanwijzingen voor, niet alleen maar een of ander vaag gevoel). En ik vind hem eigenlijk ook wel leuk.
Maar ten eerste wil ik niet het risico lopen dat met hem gebeurd wat er de vorige keer ook is gebeurd. Namelijk dat het ophoudt en dat ik hem kwijt ben. Maar gewoon vrienden vind ik ook niet genoeg (niet als ik zeker weet dat het ook meer zou kunnen zijn...)
Daarnaast voel ik me er zo slecht bij. Het is nauwelijks uit met de ene, of ik heb alweer iets met de andere.
Oh, en dan nog wat: Ik ga hem waarschijnlijk morgen (28 augustus), ontmoeten....
Auteur