[just.alone]

Hallo..

Ik ben al een hele tijd depressief snij mezelf en al meerdere zm pogingen ondernomen. Ongeveer 3 maanden geleden heb ik alles tegen mijn mentor gezegd hij begreep het en heeft me heel erg gesteund (doet ie nog steeds hoor) ik praat(te) zeker 2x per week met hem. 

Nou komt het; vorige week dinsdag had ik weer een zm poging gedaan was mislukt maar ben wel heel de week nog dood ziek geweest van de overdosis, ik ben tijdens die dagen wel gewoon naar school gegaan want thuis denken ze dat alles goed gaat. Die donderdag erna ging ik naar mijn mentor (samen met een súper vriendin) en hadden we het hem verteld. Hij wist niet wat hij moest zeggen en ik moest van hem maar weer snel terug naar mijn les (dit vond ik al heel raar want normaal begint hij gelijk erover te praten en te vragen ) Ik moest alleen in de pauze even terug komen. 

Dus ik in de pauze weer naar hem toe zegt hij; ja ik heb net je moeder gebeld en alles gezegd.. Ik ben nog nooit zo boos geweest op hem!  Hij heeft daarna wel 100x zijn excuses aangeboden en gezegd dat hij echt niks anders kon doen. Hij vroeg of ik nog even wou praten maar dat wou ik natuurlijk niet (in ieder geval even niet met hem) we hebben toen een uur tegenover elkaar gezeten zonder iets te zeggen en alleen maar gehuild (zelfs mn mentor moest huilen! )

Toen begon hij opeens te vertellen dat hij al te veel mensen was kwijt geraakt aan zelfmoord (vrouw, neefje) en dat hij na die 3 maanden een heel goede band had opgebouwd met mij en dat hij het zichzelf niet zou kunnen vergeven als ik echt zelfmoord zou plegen. Ik ben toen verdrietig/boos (weet ik veel) bij hem weggelopen en heb hem die donderdag en vrijdag heel de dag ontlopen. :'(

Nu heb ik er achteraf spijt van dat ik zo heb gedaan. Ben nog steeds best wel boos op hem maar zie nu ook in dat hij (als leraar/mentor zijnde) dit wel had moeten doen, dat hij zoiets niet alleen voor zichzelf kan houden.

Wat vinden jullie dat ik moet doen? Gewoon kijken hoe hij de maandag na de vakantie reageerd of heb een mail sturen met excuses of maandag mn excuses aanbieden? Ik weet het echt niet..    :'(

xxxx just.alone

[Something.else]

Hallo Just.alone!

Als eerste wil ik even zeggen, een mentor heeft geen zwijgplicht, dus je kunt het hem/haar zoiezo niet kwalijk nemen, hij/zij doet hetgene wat het beste is voor jou, uiteindelijk. misschien zie je dat zelf nu nog niet. Maar strax wel.

Je ouders kunnen je ook steunen in moeilijke tijden.

Ik vind dat jou mentor goed gehandeld heeft. Ik zou denk ik hetzelfde gedaan hebben. Want het is niet goed wat jij jezelf aan doet, en diep van binnen weet jij dat ook!

Ik zou gewoon met hem/haar gaan praten. Face to face is beter dan een mailtje, je kunt hem vertellen dat je er van schrok omdat je het niet had verwacht, en dat je daarom zo reageerde.

Succes ermee!
xx

[riwi]

ik snap best dat je boos bent op je mentor ( of was )
maar het is wel het beste voo rje dat je  ouders het weten nu kunnen zij je tenminste ook helpen. en ik zou tog wel even je excuses aanbieden aan je mentor want hij/zij wilde ook alleen maar goed doen
veel sterkte nog (hopelijk gaat het snel weer beter met je )

en niet vergeten er is altijd  iemand voor je    riwi

[xRockinPrincess]

Ik begrijp dat je boos bent ( was ) maar het was toch het beste .. nu je ouders het weten probeer je mischien minder snel een zm poging te doen .. 

trouwens.. verplaats je is in je mentor:
wat zou jij doen als zou er iemand naar je toekomen die zm-pogingen doet enz. terwijl je zelf mensen erdoor bent verloren .. ik zou precies hetzelfde hebben gedaan en ik denk jij ook 

Ik zou gewoon naar hem toe gaan en zeggen dat het je spijt..
als je het tegen hem zegt komt dat veel beter over dan in een e-mail.. ( in een e-mail kan je namelijk geen emoties tonen  )

[Dom blondje]

Ik zou het maandag tegen hem zeggen, want in een mail kan je niet alles duidelijk maken
en hij deed gewoon wat het beste voor je was
en je moet hem gewoon weer onder ogen kunnen komen